По долгиот период на невообичаено ниски каматни стапки, на пазарите постоеше загриженост дека кога централните банки нагло ќе ги зголемат каматните стапки, тоа би можело да резултира со одреден негативен исход. Случувањата на глобалните финанскиски пазари во изминативе две недели (пропаѓањето на неколку банки во САД и спасувањето на “Credit Suisse“ во Европа), послужија како остар потсетник дека сепак постои потреба за компромис помеѓу затегнувањето на монетараните политики и одржување на финансиска стабилност.
Најпрво, американската банката “Silicon Valley“ на 8-ми март објави план за продажба на своите акции во износ од 2.25 милијарди долари, истовремено пријавувајќи значајни загуби на своето инвестициско портфолио. Следствено, веќе наредниот ден акциите паднаа за 60% при што Федералната корпорација за осигурување на депозити (понатаму во текстот FDIC) донесе одлука оваа банка да престане со работа.
Иако “Silicon Valley” не се сметаше за системски значајна банка, сепак нејзината неликвидност ги принуди Федералните Резерви да дејствуваат со цел да спречат понатамошна “системска зараза”. Брзата интервенција на ФЕД, кои успеаја да обезбедат сеопфатна гаранција за депозитите, како и да обезбедат дополнителна ликвидност за други загрозени банки (преку вреднување на нивниот колатерал, записи и обврзници на САД по номинална цена), укажува на значителна загриженост во однос на “финансиската зараза” која евентуално би следела.
Слична судбина доживеа уште една американска банка “Signature Bank” на 12-ти Март. Имено, ова е 3-та најголема банка во историјата на САД што прогласила банкрот, пред се како резултат на рапидно повлекување на околу 20% од целата депонетна база. Иако оваа банка немаше голема изложеност на крипто пазарот, сепак регулаторот изгуби доверба во менаџментот на банката и таа заврши под мониторинг на FDIC.
